Przyczyny i sposoby leczenia kryzysu zadłużenia

Zawartość

• Kryzys zadłużenia gospodarstw domowych
• Kryzys zadłużenia biznesowego
• Kryzys zadłużenia

Kryzys zadłużenia ma miejsce, gdy ktokolwiek, czy to ty, twoja firma, czy twój kraj, jest winien więcej, niż może spłacić pożyczkami. Jednak kraj ma nad tobą dużą przewagę - może drukować swoje pieniądze. Dowiedz się, dlaczego cięcie wydatków, które jest najlepszym sposobem na wyjście z długów, może być dla kraju najgorszym sposobem rozwiązania kryzysu zadłużenia.

Kryzys zadłużenia gospodarstw domowych

Kryzys zadłużenia gospodarstw domowych pojawia się, gdy rodzina zaczyna zalegać z miesięcznymi płatnościami. Istnieją trzy rodzaje zadłużenia gospodarstw domowych:

1. Hipoteki mieszkaniowe, w tym zarówno pierwsze, jak i wtórne kredyty hipoteczne oraz linie kredytowe pod zastaw domu.
2. Zadłużenie na karcie kredytowej zwane także kredytem odnawialnym.
3. Kredyty samochodowe, meblowe i studenckie, zwane także kredytami nieodnawialnymi.

Zarówno kredyt odnawialny, jak i nieodnawialny to rodzaje zadłużenia konsumenckiego.

Każda nagła utrata dochodów - lub wzrost kosztów - może spowodować kryzys zadłużenia gospodarstw domowych. Największym powodem są wydatki medyczne, które powodują połowę wszystkich bankructw w Stanach Zjednoczonych. To główny powód, dla którego Kongres chce reformy opieki zdrowotnej. Inne przyczyny to przedłużające się bezrobocie lub straty bez ubezpieczenia.

Powoli może narastać kryzys zadłużenia gospodarstw domowych. Jedną z przyczyn jest złe zarządzanie długiem, na przykład płacenie tylko odsetek od kart kredytowych. Inną jest zmiana gospodarcza, na przykład pęknięcie bańki na rynku nieruchomości mieszkaniowych w 2006 r. Wielu właścicieli domów miało pożyczki wyłącznie oprocentowane, których stawki zerują się po pierwszym roku. Wcześniej planowali sprzedać swój dom, ale teraz dom był wart mniej niż hipoteka. Trzecim przykładem są rodziny, które wpadają ponad głowy z pożyczkami edukacyjnymi. Cena edukacji stale rośnie, a rodzice nie chcą mówić swoim dzieciom, że muszą się porzucić.

Ustawa o ochronie upadłości z 2005 r. Również spowodowała wiele kryzysów zadłużenia gospodarstw domowych. Prawo utrudniło rodzinom ogłoszenie upadłości zadłużenia konsumenckiego. Właściciele domów zamiast tego wykorzystali kapitał własny w swoich domach, aby spłacić rachunki. W rezultacie niespłacanie kredytów hipotecznych wzrosło w 2006 r. O 14 procent, a 200 000 kolejnych rodzin straciło domy.

Gdy dojdzie do kryzysu zadłużenia gospodarstw domowych, istnieją tylko trzy sposoby jego rozwiązania. Po pierwsze, zwiększ dochody poprzez drugą pracę, podwyżkę lub awans na lepszą pracę lub sprzedaż aktywów, takich jak dom. Po drugie, zmniejsz wydatki. Obejmuje to przejście na mniej oprocentowaną kartę kredytową, korzystanie z gotówki zamiast kredytu i spłacanie dodatkowego zadłużenia. Po trzecie, ogłoś bankructwo i zacznij od nowa.

Kryzys zadłużenia biznesowego

Kryzys zadłużenia biznesowego ma miejsce, gdy firma ma problemy ze spłatą pożyczek, zwanych obligacjami. Zostają one obniżone jako kiepska inwestycja agencji ratingowej, takiej jak Standard & Poor's.

Gdy to nastąpi, emisja nowych obligacji staje się dla firmy droższa. O ile firma nie jest w stanie przekonać wierzycieli, że dokonała zmian, aby zrobić to lepiej, może dojść do spirali spadkowej, w której obsługa zadłużenia pochłania przepływy pieniężne, które w przeciwnym razie zostałyby przeznaczone na rozwój nowej firmy lub nawet operacje.

Czasami firma musi ogłosić upadłość na podstawie rozdziału 11, aby dać jej ulgę od wierzycieli i wystarczająco dużo czasu na reorganizację i kontynuację działalności. Może również znaleźć inną firmę, która ją kupi i przejmie dług. Jeśli ogłosi bankructwo na podstawie rozdziału 7, oznacza to, że całkowicie zbankrutuje. Największe szanse na zwrot z pozostałych aktywów mają obligatariusze.

Kryzysy zadłużenia przedsiębiorstw są spowodowane wieloma czynnikami. Wiele małych firm popada w kryzysy zadłużenia, ponieważ przez pierwsze nierentowne lata nie miały wystarczającego kapitału na pokrycie kosztów operacyjnych. Spowolnienie gospodarcze może wpędzić wiele dochodowych przedsiębiorstw w kryzys zadłużenia. Czasami firma ma po prostu słaby model biznesowy lub produkt, który nie ma silnej przewagi konkurencyjnej. Wreszcie, liderzy firmy mogą po prostu nie mieć dobrych ogólnych umiejętności zarządzania.

Rozwiązanie kryzysu zadłużenia przedsiębiorstw zależy od jego przyczyny. Czasami pożyczkodawcy wymagają nowego kierownictwa, zanim zgodzą się na niższe płatności. Jeśli doszło do recesji, firma może potrzebować ograniczenia skali, cięcia kosztów i poprawy obsługi klienta. Często może zatrudnić konsultanta ds. Realizacji, który może zidentyfikować lepsze modele biznesowe lub produkty.

Kryzys zadłużenia

Kryzys zadłużenia państwowego ma miejsce, gdy kraj nie może już spłacać odsetek od swojego długu. Podobnie jak biznes, naród stwierdza, że ​​zaniepokojeni pożyczkodawcy żądają wyższych odsetek od nowego długu. Istnieją trzy zasadnicze różnice między długiem państwowym a zadłużeniem gospodarstw domowych lub przedsiębiorstw, które stanowią podstawę tego kryzysu:

1. Nie ma międzynarodowego sądu upadłościowego, do którego kredytodawcy mogliby zwrócić się w celu sprawiedliwego rozstrzygnięcia. Ułatwia to krajom domyślanie się.
2. Dług państwowy nie jest zabezpieczony żadnym zabezpieczeniem. Pod tym względem bardziej przypomina zadłużenie z tytułu karty kredytowej niż kredyt hipoteczny lub kredyt samochodowy.
3. Większość krajów może wydrukować swoją walutę, aby spłacić dług.

Dlatego grecki kryzys zadłużenia przerodził się w kryzys strefy euro. W 2001 roku Grecja wymieniła swoje drachmy na euro. Musiała liczyć na to, że Unia Europejska wydrukuje więcej euro, aby spłacić swój dług. W zamian UE zażądała od Grecji obniżenia kosztów, aby przestać zwiększać zadłużenie. Spowolniło to gospodarkę, jeszcze bardziej utrudniając spłatę zadłużenia. Grecja weszła w głęboką recesję, z 25-procentową stopą bezrobocia, chaosem politycznym i ledwie funkcjonującym systemem bankowym. Obawa o to, czy UE może zapłacić za grecki kryzys, wkrótce dotknęła wszystkie europejskie obligacje, zwłaszcza Włochy, Hiszpanię i Portugalię. W ciągu kilku lat sama UE wróciła do recesji.

To kolejna różnica między kryzysami związanymi z długiem publicznym a innymi formami. Jeśli gospodarstwo domowe lub firma obniży koszty, będzie miało więcej pieniędzy na spłatę długów. Ponieważ wydatki rządowe są składnikiem produktu krajowego brutto, obniżanie kosztów ogranicza również wzrost gospodarczy. To tak, jakby gospodarstwo domowe przestało jeść, aby spłacić swój dług. Wkrótce zabraknie mu energii do pracy, przez co spłata zadłużenia będzie jeszcze mniej prawdopodobna.

Kryzys zadłużenia UE był niezwykły. Było to spowodowane tym, że kraje o niższych dochodach, takie jak Grecja i Włochy, cieszą się korzyściami z taniego zadłużenia z powodu włączenia ich do UE o wyższych dochodach. Nie stanowiło to problemu, dopóki inwestorzy nie stracili wiary w zdolność greckiego rządu do spłaty.

Kryzysy zadłużenia państwowego są zwykle powodowane, gdy kraje zaciągają zbyt duże długi, aby spłacić wojny. Kiedy drukują zbyt dużo pieniędzy, aby spłacić dług, stwarzają jeszcze gorszy problem hiperinflacji.

Kryzysy związane z długiem publicznym mogą być również spowodowane recesją. Kryzys finansowy z 2008 r. Był główną przyczyną kryzysu w Hiszpanii. Mimo że ponosił odpowiedzialność fiskalną, jego banki były mocno inwestowane w nieruchomości. Kiedy bańka pękła, rząd przejął długi banków.

Recesja spowodowała również kryzys zadłużenia Islandii. Banki islandzkie dużo inwestowały za granicą. Kiedy rząd znacjonalizował banki i wydrukował pieniądze na spłatę długu, wartość jego waluty spadła o 50 procent w ciągu zaledwie jednego tygodnia.

Kryzys zadłużenia w USA był samookaleczeniem. W przeciwieństwie do Grecji i większości innych krajów, które doświadczają kryzysu zadłużenia, oprocentowanie amerykańskich obligacji skarbowych nie rosło. W rzeczywistości były na najniższym poziomie od 200 lat. Zamiast tego kryzys zadłużenia w USA był spowodowany odmową Kongresu podniesienia pułapu zadłużenia tego kraju w 2011 r. Uważali, że to jedyny sposób na wymuszenie redukcji wydatków i obniżenia długu publicznego. Ich odmowa prawie spowodowała, że ​​USA nie spłacają swojego długu. Ostatecznie podnieśli pułap, ale dopiero po wprowadzeniu obowiązkowych cięć wydatków, zwanych sekwestracją. Kongres ledwo uniknął upadku z fiskalnego klifu.