Wyjaśnienie monetaryzmu

Zawartość

• Tło na temat monetaryzmu
• Podaż pieniądza
• Jak to działa
• Milton Friedman jest ojcem monetaryzmu
• Przykłady monetaryzmu

Monetaryzm to teoria ekonomiczna, która mówi, że podaż pieniądza jest najważniejszym motorem wzrostu gospodarczego. Wraz ze wzrostem podaży pieniądza ludzie żądają więcej. Fabryki produkują więcej, tworząc nowe miejsca pracy.

Monetaryści (wyznawcy teorii monetaryzmu) ostrzegają, że zwiększenie podaży pieniądza zapewnia jedynie tymczasowy impuls dla wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy. W dłuższej perspektywie zwiększenie podaży pieniądza zwiększa inflację. W miarę jak popyt przewyższa podaż, ceny będą rosły.

Tło na temat monetaryzmu

Monetaryści uważają, że polityka pieniężna jest bardziej skuteczna niż polityka fiskalna (wydatki rządowe i polityka podatkowa). Wydatki stymulujące zwiększają podaż pieniądza, ale tworzą deficyt, który zwiększa zadłużenie państwa. To podniesie stopy procentowe.

Monetaryści twierdzą, że banki centralne są potężniejsze niż rząd, ponieważ kontrolują podaż pieniądza, a także mają tendencję do obserwowania realnych stóp procentowych, a nie stóp nominalnych. Większość publikowanych stóp to stopy nominalne, podczas gdy stopy realne usuwają skutki inflacji. Rzeczywiste stawki dają dokładniejszy obraz kosztu pieniądza.

Podaż pieniądza

Monetaryzm wypadł ostatnio z łask, a podaż pieniądza stała się mniej użyteczną miarą płynności niż w przeszłości. W tym przypadku płynność (gotówka lub możliwość szybkiego przekształcenia aktywów w gotówkę) obejmuje gotówkę, kredyty i fundusze inwestycyjne rynku pieniężnego, w których kredyt obejmuje pożyczki, obligacje i hipoteki.

Jednak podaż pieniądza nie mierzy innych aktywów, takich jak akcje, towary i kapitał własny domów. Ludzie są bardziej skłonni do oszczędzania pieniędzy, inwestując na giełdzie, ponieważ uzyskują lepszy zwrot.

Oznacza to, że podaż pieniądza nie mierzy tych aktywów. Jeśli giełda rośnie, ludzie czują się zamożni i są skłonni wydawać więcej. Wzrost wydatków zwiększa popyt, co pobudza gospodarkę.

Akcje, surowce i akcje własne spowodowały ożywienie gospodarcze, które Fed (Rezerwa Federalna) zignorował. Wielka recesja była częściowo napędzana przez powstanie bańki na rynku mieszkaniowym (wzrost wartości mieszkań, zatwierdzanie kredytów dla osób, których nie było na nie stać, oraz pieniądze zarabiane przez inwestorów), która pękła i pochłonęła większość ekonomia z tym.

Jak to działa

Kiedy podaż pieniądza rośnie, obniża stopy procentowe. Wynika to z faktu, że banki mają więcej pożyczek, więc są skłonne żądać niższych stawek. Oznacza to, że konsumenci pożyczają więcej, aby kupować takie przedmioty, jak domy, samochody i meble. Zmniejszenie podaży pieniądza podnosi stopy procentowe, czyniąc pożyczki droższymi, a to spowalnia wzrost gospodarczy.

W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna zarządza podażą pieniądza za pomocą stopy funduszy federalnych. Jest to docelowa stopa procentowa, jaką Fed ustala, aby banki wzajemnie obciążały się za pożyczki jednodniowe i wpływa na wszystkie inne stopy procentowe. Fed wykorzystuje inne narzędzia monetarne, takie jak operacje otwartego rynku, kupowanie i sprzedawanie rządowych papierów wartościowych, aby osiągnąć docelową stopę procentową funduszy federalnych.

Fed ogranicza inflację, podnosząc stopę funduszy federalnych lub zmniejszając podaż pieniądza. Jest to znane jako kurcząca się polityka pieniężna. Jednak Fed musi uważać, aby nie wpędzić gospodarki w recesję. Aby uniknąć recesji i wynikającego z niej bezrobocia, Fed musi obniżyć stopę funduszy federalnych i zwiększyć podaż pieniądza. Jest to znane jako ekspansywna polityka pieniężna.

Milton Friedman jest ojcem monetaryzmu

Milton Friedman stworzył teorię monetaryzmu w swoim przemówieniu do American Economic Association z 1967 roku. Powiedział, że antidotum na inflację są wyższe stopy procentowe, co z kolei zmniejsza podaż pieniądza. Ceny spadają wtedy, gdy ludzie będą mieli mniej pieniędzy do wydania.

Milton ostrzegł również przed zbyt szybkim zwiększaniem podaży pieniądza, co przyniosłoby skutki odwrotne do zamierzonych poprzez tworzenie inflacji. Konieczny jest jednak stopniowy wzrost, aby zapobiec wyższym stopom bezrobocia.

Uważa się, że jeśli Fed miałby właściwie zarządzać podażą pieniądza i inflacją, teoretycznie stworzyłby gospodarkę Złotowłosej, w której panuje niskie bezrobocie i akceptowalny poziom inflacji.

Friedman (i inni) obwinili Fed za wielki kryzys, a gdy wartość dolara spadła, Fed zmniejszył podaż pieniądza, kiedy powinien był go poluzować. Podnieśli stopy procentowe, aby bronić wartości dolara, gdy ludzie wymieniali swoją papierową walutę na złoto. Podaż pieniądza zmalała, a kredyty stały się trudniejsze do zdobycia. Recesja przerodziła się w depresję.

Przykłady monetaryzmu

Prezes Rezerwy Federalnej Paul Volcker wykorzystał koncepcję monetaryzmu, aby położyć kres stagflacji (wysoka inflacja, wysokie bezrobocie i stagnacja popytu). Podniesienie stopy funduszy federalnych do 20% w 1980 r. Drastycznie zmniejszyła podaż pieniądza, konsumenci przestali kupować tyle samo, a firmy przestały podnosić ceny. To zakończyło wymykającą się spod kontroli inflację, ale stworzyło lata 1980-82. recesja.

Były prezes Fed, Ben Bernanke, zgodził się z sugestią Miltona, że ​​Fed pielęgnuje łagodną inflację. Był pierwszym przewodniczącym Fed, który wyznaczył oficjalny cel inflacyjny na poziomie 2% rok do roku, a jego intencją jest utrzymanie stopy inflacji bazowej, która eliminuje zmienne ceny gazu i żywności.